اهوی تنها

در اتاقی تاریک

در بستری سرخ از خون قلبی شکسته

 انبوهی از غم بر دل نشسته

خواستم   نتوانستم     کوشیدم  امید را در مرداب جویم

سراب بود  شراب بود  تلخ بود 

هر چه بود زندگی بود

. 

نخواستم این همه سر در گمی

نیافتم چراهای اشفتگی

ندانستم دلیل این همه ازردگی

ندیدم  اسرار پنهان  زندگی

.

نبود دستی که گیرد دستم

نبود امیدی که دهد دلیلم

نبود راهی که کند اسان دردم

نبود عشقی که باشد دلیل هستم

.

از دست دادم همه را    بر خاک زدم گیسوان را

فراموش کردم    از یاد بردم       طغیان کردم

دیوانه شدم      مجنون بودم      اواره شدم

.

گویم بگذارید بروم زین دنیا    بگذارید اسوده شوم زین دردها

گویند گناه است     بسوزی در اتش

گویند چه گویی خدا را     جواب ان همه عطا را

گویم کجا بود ان اه       گویم کجا بود ان درمان

گویم چرا نداد جوابم     گویم چرا او بود پنهان

سوختم زین همه ظلم    پس چرا او نبود مرا درمان

داد جوابم را او چه زیبا     که من هستم     همیشه تو را همراه

من اینجایم    پیدا کن مرا در قلبها

تو را دارم در پناه خود     بیا در اغوشم      ای اهوی تنها

فریبا ستاری........۲۶/۱/۸۸