وسوسه
میخوام بدانم ...
ایا شعله درون قلبم , یا تصویر رویا شبانه ام ,
خواهی شد؟
ایا دلیل ضربه های قلبم , دنیای قابل لمسم ,
یا افتاب پنجره ام ,یا نور ماهم ,
تا اخرین نفس , دلیل بودنم ,
خواهی ماند؟
ایا نوازش شبانه ام یا بوسه ای برای لب تشنه ام ,
دور از چشم ملامت گران
خواهی بود؟
سرزنشم مکن
ایا تو شریک این سیب از بهشت اورده ام خواهی شد !؟
فریبا ستاری ۱۶/۱۱/۸۸
خواهش
حسی را گم کرده ام
کاش دوباره ان حس را به من هدیه میدادی
و مرا با خود میبردی
به ان دورها به اسمانها
بالاتر از ابرها در میان کهکشانها
فقط برای یکبار
تا حس زیبای بودن در من دوباره جوانه زند
فریبا ستاری
مستم در خوشی
ارام و بی صدا
در ارامشی که وصف نشدنی ست
در یک خلسه ای خوشایند
شناورم در یک رویایی خوش
در سکوتی دلپذیر و شیرین
در خلوت خود به هیچ چیز فکر نمیکنم
می دانی چرا ؟
زیرا مستم در خوشی
گوش میکنم
هیچ صدایی نمیاید
گرم هستم
چشمهایم برق میزنند
صدایم نمی لرزد
میخندم ولی ارام
نه بلند
در دل میگویم
گوش شیطان کر !
فریبا ستاری
اولین روز زمستان ۸۸
دلبر رعنا
دام نهادم که تو را روزی گرفتار کنم
خود ندانسته در دام تو گرفتار شدم
خواستم این بود تا سحر تو را به زنجیر کشم
خود ندانسته افسون ان دو چشمان خمار تو شدم
هوس این بود با شراب عشق تو را مست کنم
اما با جرعه ای از عشقت خود مدهوش شدم
حال که افتاده ام در دامتو
خراب ان چشمانتو
مست از جام شرابت
باید اقرار کنم خوش به انم که در این عشق
اسیر دست تو دلبر رعنا شدم
مهر / ۸۸
فریبا .ستاری
عشق
عشق را عشق است و عاشقی
معشوق را ستایش کردن است و دیوانگی
مستی حرام نیست و دل را نیست ازادگی
عشق را مروت باید و مردانگی
دلم را داده بودمت از برای احتیاط
ان را بود تمام سرمایه ام در زندگی
گر تو را قلبی است درون سینه ات
مشکن دلم , این نیست رسم دلدادگی
فریبا ستاری
این زمستان
میان این همه درخت در بهار , امدی و بر درخت خزان زده ام نشستی
بیا و این زمستانم را گرم نگهدار
فریبا ستاری
اوج
مخمل نرم شب میاید و من با شب قرار ملاقات دارم
هر شب نامه ای مینویسم
از صدای نرم پرواز پرنده خیالم که ازادانه پر میکشد
و مرا به هر سو با خود میبرد
تا برایم ترانه امید بخواند و با صدای نرم بالهایش مرا به شعف اورد
لذتیست در این شکسته شدن سکوت شبانه
سر مستم از هم اغوشی حس درونم بر روی این برگه سفید کاغذ
رازیست در این رقص کلمات که با هر ضربه قلم
قلبم را به شعف میاورد
احساسی ست در این تاریکی ,
من هنوز هم زنده ام
در شب نور امیدی است به نام سپیده سحر
در پوست خود نمیگنجم چون باور دارم
دیده های خیالم خواب را از من نخواهد ربود
من, صبح انها را در میان جمله های پس و پیش پیدا خواهم کرد
پس مینویسم هر شب
به ذوق پرواز
به شوق اواز
با نوای این ساز
تا دوباره هنگام شب
اوج گیرم به سوی ماه و ستارگان
ابان ۵ / ۸۸ فریبا .ستاری
خواب
دلم یه اسمون ابی میخواد
یه هوای افتابی
یه رود جاری
یه اواز رویایی
یه داستان عشقی
یه دست گرم پر محبت
یه شونه قوی برای گاه گداری
یه بالش نرم با بوی عطرگل یاس
تو رو به خدا قسم
بیدارم نکن از این خواب ناز . . .
فریبا ستاری