آسمان منی

سربریز از عشق و دلبستگی،

به سبکی پری در آسمان،

چون پروانه‌ای رها در بادم.

دلم دریایی‌ست،

با امواجی آرام که در وجودم

خانه کرده‌اند،

و عشقی که چون نسیمی نرم

بر جانم می‌وزد.

بگذار از دلبستگی‌هایم برایت بگویم،

که چون برگ‌های رنگین

در باغ خیالم می‌رقصاند.

محبت به مانند بارانی نرم بر زمین روحم می‌بارد

تا لبخند را بر لبانم بنشاند.

نمی‌دانی که سبکی این لحظات

مرا چگونه به اوج می‌برد،

تا جایی که فارغ از زمان و مکان

تنها با تو

پرواز کنم،

مانند پرنده‌ای آزاد

با تمام عشق و دلبستگی،

خود را به تو

و تو را به خویش

پیوند زنم.

هیچ می‌دانستی؟

در دنیایم

تو تنها آسمانی هستی

که در آن پر می‌کشم؟

فریبا ستاری