قمار

 

یک دست ورق بود

هوس بازی کردم

طرف خیلی قهار بود

کمی هم اهل تقلب

از بخت بد دل در گروش گذاشتم

من ساده قمار با دلم کردم

در قمار عاشقی , عشق را هم باختم  

ف. ستاری   

مرگ یک عشق

کفشهای قرمزم را میپوشم

با لباس تنگ سیاهم

برای عشق از دست داده ام عزادارم

صدایت را از دور میشنوم که میگوید

دامنت کوتاه است

و من

با لبخندی از تمسخر نگاهت میکنم

ف ستاری 

شمع

 

 

ایا او هرگز دید سوختی چون شمع

 

یا فقط تو شنیدی هردم  اهش

 

ایا اندیشه التهاب قلب تو

 

هرگز بود در یادش

 

نوری بودی در یک شب تاریک

 

ولی هرگز نبودی  در   محفل شادش

 

خوشحال بود  ان وقت که می سوختی

 

می خندید  خوش بود  در بزم اشعارش

 

حیران او چرا اینجاست

 

به دنبال چیست؟    

 

 ندارد او جوابی

 

گمشده ای است در افکارش

 

اما هنوز تو بسوزی

 

تا پیدا کند او راهش

 

 

2/feb/09........فریبا ستاری

  

 

بهار من ارام بیا باز

 

بیا  

دستی بزن بر در این خانه 

                 گرم کن این قلب عاشق دیوانه 

بهار من ارام بیا باز 

با بوی سحر ,

                        با بوی باران 

                بیا به بالین پر ز خواهشم  

                                          بیا ارام کن نوازشم                

 ارام بیا  

                 مبادا که باز بگیرد زمستان سر راهت بهانه  

 ارام بیا 

باصدای اواز بلبلان مست 

که تو را من هنوز چشم به راهم 

۸۹/۱/۲۵  فریبا .ستاری

بهار سبز

    پرنده کوچک دلم

    صدای رعد و برق میاد

                                نترس

                      هوا تنگ است

                               صبر کن

                                   این ابرها باور همراه اورده اند

                                                                         بهار سبز در را ه است

     ندا  اید از اسمان

     دوباره لاله ها سبز میشوند

                     دوباره بوی عطر گل سیب

                                         تو را مست خواهد کرد

                                                                 صبر کن

                                                                        بهار سبز در راه است

۱۰ اسفند ۸۸  فریبا ستاری

   سال جدید بر همگی مبارک  

 

بر سنگ قبر من بنویسید

زیر خاک 

قلبم نخواهد شکست 

خاک خواهد شد  

دستهایم دیگر التماس نخواهند کرد 

خاک خواهند شد 

اسوده خواهم خوابید  

در ان بستر سرد خاک  

روحم دیگر ازرده نخواهد شد

ازاد خواهم شد 

بر روی خاکم لاله بکارید 

میدانم که در بهاران  

دوباره زنده خواهم شد 

فریبا ستاری  

غفلت

 غفلت 

..............................

در کوچه پس کوچه های زندگی
به یاد دارم ان بوسه ای که از من ربوده بودی

در شکار لحظه ای در کمینم نشسته بودی 
تا چشم بر هم زدم تو شهد لبم نوشیده بودی

 در ان خلوت شیرین برای اولین بار
وجودم را تو به اتش کشیده بودی

همچون مستی بردیوار تکیه کردم
تا به خود امدم نبودی رفته بودی

ف .ستاری   دی / ۸۸ 

پرهای قناریم

 در درونم غوغاست میگریم اما کسی نمی بیند.

 

 طوفانی در راه است 

 

 ابر سیاهی پوشانده اسمان ابی یم را

 

هنوز به اشیانه باز نگشته کبوتر سفیدم

 

 چه کسی برهم میزند ارامشم را

 

ریخته پرهای قناریم

 

دیگر نمی خواند برایم

 

دیروز زیر بوته گل سرخ به خاک سپردم جفتش را 

 

فریبا ستاری 

به جا مانده

 

 

به دوروبر خودش نگاهی کردبعد به روبرو خیره شد.اشکی از گوشه

 چشمش سرازیر شد.به دنبال ان قطرات دیگر بدون معطلی به دنبال هم روی گونه های تکیده اش می دویدند.حرکتی نکرد.بی صدا گریه می کرد.بدنش لرزشهای هق هق گریه را به ارامی رد می کرد.مثل مجسمه ای ساکت وارام به روبرو خیره شده بود .از تب می سوخت.درد ناله را در گلویش خفه کرده بود.سالها با استقامت در مقابل همه سختیها و ناگواریهای زندگی ایستاده بود و خم به ابرو نیاورده بود.گذشت زمان ودست بیرحم روزگار این بار اورا از پا انداخته بود.قلبش شکسته بود.دلش از همه گرفته بود.سرش به سنگینی پایین افتاد.به دستهایش نگاه می کرد که با گوشه لباسش بازی می کرد.فکرش دیگرکار نمی کرد.هوا چقدر گرم بود.بدنش خیس از عرق به لباسش چسبیده بود.نمی دانست دوروبرش چه خبر است.اصلا توی ان اتاق نبود.در دنیای دیگری بود.اورفته بود.همه چیز اشفته ودر هم بود.احساس کرد چقدر نفس کشیدن برایش سخت است.خواست از جا بلند شود سرش گیج می رفت.کمی صبر کرد.دست بر زانوانش گذاشت.دوباره خواست به طرف پنچره حرکتی کند ولی همه جا تاریک شد.پاهایش سست شدد.زانوانش خم شد.بی اراده دستش را به طرف سرش برد.دستی او را میان هواوزمین گرفت.............او خودش را رها کرد..

 

چشمانش را گشود.همه جا ساکت بود.زمین سبز را بویید.قطره زلال شبنم روی گل سرخ بر گونه هایش چکید.به افق نگریست.رنگین کمان چقدر زیبا بود.به سجده افتاد.دست مهربان خدا او رابه ارامش رسانده بود 

فریبا ستاری  

مرا هم صدا کن

با صدای بلند گریه کن

با صدای بلند خدا را صدا کن

دست به اسمان ببر و خوب دعا کن

بغض در گلو خاموش مکن

خوب فریاد کن

در تنهایی گریه مکن

 مرا هم صدا کن  

 

  فریبا ستاری